کابل شبکه یکی از تجهیزات اکتیو شبکه است که از اصلی ترین اجزای زیر ساخت شبکه های کامپیوتری است.
کابل های شبکه در حقیقت نقش رسانه ارتباطی را در بستر شبکه ایفا می کنند.
در این مقاله به صورت خلاصه با انواع کابل هایی که در شبکه مورد استفاده قرار می گیرند آشنا می شویم.
بررسی دقیق ویژگی های هر کدام از این کابل ها را در مقالاتی جداگانه مورد بررسی قرار خواهیم داد.
در شبکه های کامپیوتری که بی سیم (Wireless) نیستند از فروش کابل شبکه برای برقراری ارتباط بین اجزای شبکه استفاده می شود.
می توان از کابل کواکسیال ، کابل فیبر نوری و کابل های زوج به هم تابیده شده به عنوان انواع کابل شبکه نام برد.
کابل کواکسیال که به آن کابل کواکس هم می گویند از دو هادی هم محور تشکیل شده است.
این کابل دارای هسته ای مسی است که توسط یک عایق الکتریکی از هادی دوم جدا شده است.
هادی یا رسانای دوم در کابل کواکسیال به شکل یک توری فلزی بافته شده است.
کابلهای کواکسیال به دو دسته کلی نازک (Thin Net) و ضخیم (Thick Net) تقسیم می شوند.
امپدانس در کابل های نازک 50 اهم و در کابل های ضخیم 75 اهم است.
از کابل کواکسیال نازک بیشتر برای مخابرات دیجیتال استفاده می شود.
کابل کواکس ضخیم در مخابرات آنالوگ و تلویزیون کابلی استفاده می شود.
از این نوع کابل شبکه در اولین سیستم های شبکه های کامپیوتری مورد استفاده قرار می گرفت.
استفاده از کابل کواکسیال در شبکه محدودیت هایی از قبیل پهنای باند کم ، مشکل بودن ایجاد انشعاب و تعداد کم سیستم ها را دارد.
با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی ، کم کم استفاده از کابلهای کواکسیال در شبکه های کامپیوتری منسوخ شد.
در حال حاضر از کابلهای کواکسیال در موارد زیر استفاده می شود:
از معروفترین کابل های کواکسیال می توان RG6 , RG11 , RG58 , RG59 را نام برد.
ساختار کابل فیبرنوری بسیار شبیه به کابل کواکسیال است ، با این تفاوت که غلاف توری فلزی بیرونی را ندارد.
کابل فیبرنوری از هسته ای شیشه ای تشکیل شده است که نور از آن عبور می کند.
هسته فیبر نوری با یک روکش شیشه ای دیگر با ضریب شکست کمتر پوشانده می شود تا نور از هسته خارج نشود.
در نهایت یک روکش پلاستیکی بر روی دو لایه شیشه قرار می گیرد که آن را روکش سوکت شبکه می نامند.